کاخ سعدآباد

با سروها و کاخ‌های خود، فضایی یک میلیون و صد هزار متر مربعی را در شمال شهر در بر گرفته است که محل سکونت تابستانه پادشاهان به ویژه در دوران حکومت قاجاریان بوده است. این کاخ که درب‌هایش تنها به روی خواص باز بود پس از انقلاب سال ۱۳۷۵ با تغییر کاربری آن به موزه، با آغوشی باز پذیرای عموم مردم شد و رازهای پنهان خود را با مردم سرزمینش در میان گذاشت. جالب است بدانید سعدآباد قدی‌می‌در ابتدا تنها هشت هزار متر در کنار رودخانه با یکی دو عمارت بوده که پس از کودتای سال ۱۲۹۹ توسط حاج آقا رضا رفیع ملقب به قائم مقام الملک، دوست و ندیم رضا شاه پهلوی، از ابولفتح سردار اعظم به مبلغ چهارصد هزار تومان خریداری شد و پس از افزودن باغ‌هایی دیگر به محل استقرار تابستانه رضاخان تبدیل شد.
پس از آن در طول سال‌های حکومت پهلوی علاوه بر اضافه شدن چندین باغ دیگر به سعدآباد اولیه، به مناسبت‌های مختلف کاخ‌ها و کوشک‌های متفاوتی بنا شد که هر کدام با توجه به سبک معماری دنیای متفاوتی دارند. باغ سعدآباد که در طول حکومت پهلوی‌ها گسترده شد، در واقع ترکیبی از باغ آقا محمد جواد گنجه ای‌ ‌«این باغ جزو جعفرآّباد بود‌»، باغ امام جمعه، باغ سالار جنگ، باغ سپهد امان ا…میرزا، شکرا… قوام الدوله، همدم السلطنه و مستوفی الممالک هستند.